Mahlep tohumlar (Prunus mahaleb)

Mahlep tohumlar (Prunus mahaleb)

10 tohum paketi için fiyat.

Mahlep (Prunus mahaleb), gülgiller (Rosaceae) familyasından boylu çalı veya 8–10 m'ye ulaşan, kışın yaprağını döken bir ağaç türü.

Yapraklar dairemsi ya da geniş yumurta biçiminde, boyları 3–6 cm, kenarları dişli, alt yüzlerinde ana damar boyunca tüyler vardır.

Güzel kokulu çiçekleri beyaz renklidir. küçük veya 5–6 mm büyüklüğündeki meyve olgulaşınca siyah bir renk alır.

Orman-step sınırındaki kurak yerlerin ağaçlandırılmasında öncü ağaç olarak kullanılır.

Orta ve güney Avrupa'da Fransa ve Almanya, batı ve orta Asya'da kuzey Pakistan ve Kırgızistan ile kuzeybatı Afrika'da Fas arasında kalan coğrafya anayurdunu oluşturmaktadır.

İnsan kullanımında mahaleb'in erken tarihi

Prunus mahaleb, erken Sümer yazılarında adı geçen ḫalub ağacı, tıbbi özellikleriyle bilinen ve tanrıça Inana ile ilişkili, tohum ve yapraklarla dayanıklı, meyve veren bir sert ağaç için muhtemel bir adaydır. [19] Mahaleb vişnesi anlamına gelen Arapça محلب mahleb veya mahlab, diğerleri arasında Al-Razi (930'da öldü), Ibn al-Baitar (1248'de öldü) ve İbn al-Awwam tarafından Ortaçağ Arapça yazılarındadır. [20] Ibn Al-Awwam, 12. yüzyılın sonlarına dayanan tarım kitabında, mahaleb ağacının nasıl yetiştirileceğini açıkladı: ağacın kuvvetli bir yetiştirici olduğunu, büyümesi kolay olduğunu, ancak dikkat edilmesi gereken bir şey, uzun süreli kuraklığa karşı dirençli olmadığıdır. . Ayrıca, mahaleb tohumlarının şekerli suda kaynatılmasıyla nasıl hazırlanacağını da anlattı. [21] Kelime ve muhtemelen mahaleb'in kendisi klasik Latince veya erken veya orta ortaçağ Latince görünmez ve geç ortaçağ Latince nadirdir. Latince'nin ilk kayıtlarından biri, "mahaleb" in Arap ülkelerinde evcilleştirilmiş ve yabani kiraz ağaçlarının meyvesinin çekirdek tohumu olduğunu yazan Matthaeus Silvaticus'un bir ansiklopedisinde 1317 yılıdır. [22] Latince yapılan bir başka erken kayıt, 1479'da Ioannis Mesuae tarafından tıbbi-botanik bir kitapta yazılmıştır (burada "al-" Arapça kesin yazıdır). [23] 1593'te Latin botanikçi Carolus Clusius onu mahvediyor. [23] Bugün, ekimi ve kullanımı büyük ölçüde 19. ve daha önceki yüzyıllarda Osmanlı İmparatorluğu'nu oluşturan bölge ile sınırlıdır. Suriye ana ihracatçı ülke.