Τσίλι Habanero κόκκινο, κίτρινο, πορτοκαλί σπόροι

Τσίλι Habanero κόκκινο, κίτρινο, πορτοκαλί σπόροι

Τιμή για το πακέτο των 10 ή 20 σπόρους.

Το habanero είναι μια ζεστή ποικιλία πιπεριάς τσίλι. Οι άγριοι habaneros είναι πράσινοι και χρωματίζονται καθώς ωριμάζουν. Οι πιο συνηθισμένες παραλλαγές χρώματος είναι πορτοκαλί και κόκκινο, αλλά ο καρπός μπορεί επίσης να είναι λευκός, καφές, κίτρινος, πράσινος ή μοβ. Συνήθως, ένα ώριμο habanero είναι 2-6 cm (0,8-2,4 in) μακρύ. Τα Habanero chilis είναι πολύ ζεστά και έχουν βαθμολογία 100.000-350.000 στην κλίμακα Scoville. Η ζεστασιά, η γεύση και το λουλουδάτο άρωμα του habanero το καθιστούν δημοφιλές συστατικό σε ζεστές σάλτσες και άλλα πικάντικα τρόφιμα.

Το όνομα δηλώνει κάτι ή κάποιον από τη La Habana (Αβάνα). Στα αγγλικά, μερικές φορές είναι λανθασμένα γραμμένο habañero και προφέρεται / ˌ (h) ɑːbənjɛəroʊ /, η tilde προστίθεται ως υπερφοδιασμός με μοτίβο μετά το jalapeño.

Το habanero chili προέρχεται από τον Αμαζόνιο, από τον οποίο εξαπλώθηκε, φτάνοντας στο Μεξικό. Ένα δείγμα οικόσιτου φυτού habanero, που χρονολογείται σε ηλικία 8.500 ετών, βρέθηκε σε αρχαιολογικό χώρο στο Περού. Ένα άθικτο καρπό ενός μικρού εξημερωμένου habanero, που βρέθηκε σε προκεραμικά επίπεδα στο σπήλαιο Guitarrero στα περουβιανά υψίπεδα, χρονολογείται στο 6500 π.Χ.

Το χοιρίδιο habanero διαδόθηκε από ισπανούς αποίκους σε άλλες περιοχές του κόσμου, μέχρι το σημείο που οι ταξινομιστές του 18ου αιώνα μαστίζουν την Κίνα για τον τόπο προέλευσης και το ονόμασαν Capsicum chinense ("το κινέζικο πιπέρι").

Σήμερα, ο μεγαλύτερος παραγωγός είναι η χερσόνησος Γιουκατάν, στο Μεξικό. [8] Το Habaneros αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του φαγητού Yucatecan, το οποίο συνοδεύει τα περισσότερα πιάτα, είτε σε φυσική μορφή είτε σε πολτό ή σε σάλτσα. [9] Άλλοι σύγχρονοι παραγωγοί περιλαμβάνουν το Μπελίζ, τον Παναμά, την Κόστα Ρίκα, την Κολομβία, τον Ισημερινό και τμήματα των Ηνωμένων Πολιτειών, όπως το Τέξας, το Αϊντάχο και την Καλιφόρνια.

Το καπό του Scotch συχνά συγκρίνεται με το habanero αφού είναι δύο ποικιλίες του ίδιου είδους, αλλά έχουν διαφορετικούς τύπου pod. [9] Τόσο το καπό Scotch όσο και το habanero έχουν λεπτή, κηρώδη σάρκα. Έχουν παρόμοιο επίπεδο θέρμανσης και γεύσης. Και οι δύο ποικιλίες είναι κατά μέσο όρο περίπου το ίδιο επίπεδο ευαισθησίας, αλλά ο πραγματικός βαθμός ποικίλλει σημαντικά από το ένα φρούτο στο άλλο σύμφωνα με τη γενετική, τις μεθόδους καλλιέργειας, το κλίμα και το στρες των φυτών.

Το 1999, το habanero απαριθμήθηκε από το Guinness World Records ως το πιο καυτό τσίλι στον κόσμο, αλλά από τότε έχει εκτοπιστεί από άλλες πιπεριές. Το Bhut jolokia (ή το πιπέρι φάντασμα) και ο σκορπιός Trinidad moruga έχουν από τότε αναγνωριστεί ως εγγενή υποείδος Capsicum chinense ακόμα θερμότερο από το habanero. Οι κτηνοτρόφοι διασχίζουν συνεχώς υποείδη για να προσπαθήσουν να δημιουργήσουν ποικιλίες που θα σπάσουν το ρεκόρ στην κλίμακα Scoville. Ένα παράδειγμα είναι ο καρρονέζικος κορμός, ένας σταυρός ανάμεσα σε μια πιπεριά johnokia Bhut με ένα ιδιαίτερα έντονο κόκκινο habanero.

Habaneros ευδοκιμούν σε ζεστό καιρό. Όπως όλες οι πιπεριές, το habanero λειτουργεί καλά σε μια περιοχή με καλό ηλιόλουστο πρωί και στο έδαφος με ένα επίπεδο pH περίπου 5 έως 6 (ελαφρώς όξινο). Habaneros που ποτίζονται καθημερινά παράγουν μεγαλύτερη βλαστική ανάπτυξη, αλλά ο ίδιος αριθμός φρούτων, με χαμηλότερες συγκεντρώσεις καψαϊκίνης, σε σύγκριση με τα φυτά που ποτίζονται μόνο όταν είναι ξηρά (κάθε επτά ημέρες). Το υπερβολικά υγρό χώμα και οι ρίζες θα παράγουν πιπεριές πικρής γεύσης. Το καθημερινό πότισμα κατά τη διάρκεια της ανθοφορίας και η έγκαιρη ρύθμιση των φρούτων βοηθά στην αποφυγή πτώσης των λουλουδιών και των ανώριμων φρούτων, αλλά τα ποσοστά πτώσης λουλουδιών φτάνουν συχνά το 90% ακόμη και σε ιδανικές συνθήκες.

Το habanero είναι ένα πολυετές φυτό ανθοφορίας, που σημαίνει ότι με την κατάλληλη φροντίδα και τις συνθήκες καλλιέργειας, μπορεί να παράγει λουλούδια (και επομένως φρούτα) για πολλά χρόνια. Οι θάμνοι Habanero είναι καλοί υποψήφιοι για έναν κήπο δοχείων. Σε εύκρατα κλίματα, ωστόσο, αντιμετωπίζεται ως ετήσιο, πεθαίνει κάθε χειμώνα και αντικαθίσταται την επόμενη άνοιξη. Στις τροπικές και υποτροπικές περιοχές, το habanero, όπως και άλλα chiles, θα παράγει όλο το χρόνο. Όσο οι συνθήκες είναι ευνοϊκές, το εργοστάσιο θα φτιάχνει συνεχώς φρούτα.

Αρκετοί καλλιεργητές έχουν προσπαθήσει να εκτρέφουν επιλεκτικά φυτά habanero για να παράγουν πιό ζεστές, βαρύτερες και μεγαλύτερες πιπεριές. Οι περισσότεροι habaneros ποσοστό μεταξύ 200.000 και 300.000 στην κλίμακα Scoville. Το 2004, οι ερευνητές στο Τέξας δημιούργησαν μια ήπια εκδοχή του habanero αλλά διατήρησαν το παραδοσιακό άρωμα και γεύση. Η πιο ήπια έκδοση αποκτήθηκε με τη διέλευση του πιπεριού Yucatán habanero με μια θερμό habanero από τη Βολιβία για αρκετές γενιές. Ο κτηνοτρόφος Michael Mazourek χρησιμοποίησε μια μετάλλαξη που ανακάλυψε το Ινστιτούτο Pepper της Χιλής για να δημιουργήσει μια έκδοση χωρίς θερμότητα με την ονομασία Habanada που εκτράφηκε το 2007 και κυκλοφόρησε το 2014.

Το μαύρο habanero είναι ένα εναλλακτικό όνομα που χρησιμοποιείται συχνά για να περιγράψει το da

λούσιο σε συστατικά χώμα, πότισμα, και φως.