παστινάκη είναι α λαχανικό ρίζας σχετικός με καρότο, όποιων μοιάζει με, αν και έχει ένα χλωμότερο χρώμα και μια ισχυρότερη γεύση. Όπως τα καρότα, οι παστινάκες είναι εγγενείς στην Ευρασία και έχουνφαγωθεί από τους αρχαίους χρόνους. Πράγματι, μέχρι πατάτα προσεγγισμένος από Νέος κόσμος
παστινάκη είναι α λαχανικό ρίζας σχετικός με καρότο, όποιων μοιάζει με, αν και έχει ένα χλωμότερο χρώμα και μια ισχυρότερη γεύση. Όπως τα καρότα, οι παστινάκες είναι εγγενείς στην Ευρασία και έχουνφαγωθεί από τους αρχαίους χρόνους. Πράγματι, μέχρι πατάτα προσεγγισμένος από Νέος κόσμος, η θέση της στα πιάτα καταλήφθηκε από την παστινάκη. Οι παστινάκες μπορούν να βραστούν, ψημένος ή χρησιμοποιημένος stews, σούπες και casseroles.
Οι παστινάκες δεν ευδοκιμούν στα θερμά κλίματα, δεδομένου ότι ο παγετός είναι απαραίτητος για να αναπτύξει τη γεύση τους. Η παστινάκη είναι μια συμπάθεια με τους κηπουρούς στις περιοχές με τις σύντομες αυξανόμενες εποχές. Αμμώδης, το πηλώδες χώμα προτιμάται λασπώδης, άργιλος, και τα δύσκολα χώματα είναι ακατάλληλα δεδομένου ότι παράγουν τις σύντομες καρφωμένες με τη διχάλα ρίζες.
Οι σπόροι μπορούν να φυτευτούν την πρώιμη άνοιξη, μόλις το έδαφος μπορεί να εργαστεί. Φεβρουάριος είναι ο παραδοσιακός μήνας για τη σπορά (στο βόρειο ημισφαίριο), αν και είναι καλύτερο να περιμένει μέχρι το Μάρτιο όταν θερμάνει το έδαφος. Η συγκομιδή μπορεί να αρχίσει στα τέλη του φθινοπώρου, μετά από τον πρώτο παγετό, και συνεχιζόμενος μέσω του χειμώνα, έως ότου παγώνει το έδαφος.
Περισσότερο από σχεδόν οποιοσδήποτε άλλοσδήποτε φυτικός σπόρος, ο σπόρος παστινακών επιδεινώνεται σημαντικά στη βιωσιμότητα εάν για αποθηκεύεται πολύ, έτσι είναι ενδεδειγμένο να χρησιμοποιηθεί ο φρέσκος σπόρος κάθε έτος.
Ηνωμένες Πολιτείες, τα περισσότερα κράτη έχουν την άγρια παστινάκη στον κατάλογο επιβλαβούς τους ζιζάνια ή της εισβολής είδη.
Η παστινάκη χρησιμοποιείται ως εγκαταστάσεις τροφίμων από προνύμφες από μερικούς Λεπιδόπτερα είδη συμπεριλαμβανομένου Κοινός κύψελλος, Βέλος κήπων και Σκώρος φαντασμάτων.