Σπόροι Πεκάν (Carya illinoinensis)

Σπόροι Πεκάν (Carya illinoinensis)

Τιμή για το πακέτο των 1 σπόροι.

Το πεκάν (Carya illinoinensis) είναι ένα αιωνόβιο φυλλοβόλο δένδρο που κατάγεται από την Αμερική. Έχει ομοιότητες με την καρυδιά, ανήκει στην ίδια οικογένεια (Juglandaceae) με αυτήν, και οι καρποί του χρησιμοποιούνται όπως τα φημισμένα καρύδια. Το 75% της παγκόσμιας παραγωγής καρυδιών πεκάν προέρχεται από τις ΗΠΑ, το 20% από το Μεξικό και το υπόλοιπο από διάφορες χώρες όπως Ν. Αφρική, Περού, Ισραήλ, Αυστραλία, και τα τελευταία χρόνια Ισπανία και Ιταλία.

Το πεκάν στην Ελλάδα δεν καλλιεργείται μέχρι σήμερα διευρυμένα. Οι καρποί του πεκάν μοιάζουν με τους καρπούς της καρυδιάς και μπορούν να καταναλωθούν ως ωμοί αλλά και ως ξηροί καρποί ενώ χρησιμοποιείται και στην μεταποίηση για εξαγωγή ελαίου που χρησιμοποιείται στη φαρμακευτική και στη μαγειρική. Η ψίχα του καρυδιού του πεκάν είναι πολύ πλούσια κυρίως στις βιταμίνες Α και Ε.

Το πεκάν αναπτύσσεται ραγδαία και μπορεί να φθάσει σε ύψος μέχρι περίπου τα 37-38 μέτρα και μπορεί να ζήσει πολλά χρόνια, ακόμη και πάνω από έναν αιώνα, κοντά στα 300 έτη.

Τα φύλλα του είναι σύνθετα, με μήκος που κυμαίνεται μεταξύ 35 με 60 εκατοστά και αποτελούνται από 11 με 13 ζεύγη φυλλαρίων ενώ οι μίσχοι των φύλλων αποτελούνται από τριχίδια. Ο καρπός του έχει κυλινδρικό, δηλαδή ωοειδές, σχήμα και περιβάλλεται εξωτερικά από περικάρπιο. Ο καρπός του πεκάν, βασικά είναι ο πυρήνας της δρύπης και η μορφή του δεν είναι ακριβώς πανομοιότυπη σε όλες τις περιπτώσεις. Τις περισσότερες φορές είναι σκούρου χρώματος, λείος και ωοειδής. Το μήκος του είναι 3.5 εκατοστά και το πλάτος του 2 εκατοστά. Η ψίχα του είναι δίλοβη που περιβάλλεται από ένα κόκκινο περίβλημα. Η γεύση του μοιάζει με τη γεύση του καρυδιού.

Το φυτό αυτό έχει χωριστά θηλυκά και αρσενικά άνθη που όμως βρίσκονται επάνω στο ίδιο φυτό. Οι οφθαλμοί που δίνουν τα αρσενικά άνθη φέρονται σε βλαστούς της προηγούμενης χρονιάς ενώ οφθαλμοί που δίνουν τα θηλυκά άνθη βρίσκονται στη τελευταία περίοδο της ετήσιας βλάστησης. Για αυτό το λόγο το πεκάν έχει επάκρια καρποφορία όπως και η καρυδιά. Για να υπάρξει ικανοποιητική επικονίαση των ανθέων του πεκάν καλό είναι να φυτευτούν στο ίδιο χωράφι δύο ποικιλίες ώστε να υπάρξει σταυρογονιμοποίηση με συνέπεια τα καρύδια που παράγονται να έχουν μεγαλύτερο ποσοστό ψίχας. Το φυτό αυτό είναι ανεμόφιλο, δηλαδή η μεταφορά της γύρης πραγματοποιείται με τον αέρα και όχι με τα έντομα.

Το πεκάν μπορεί να ανεχθεί θερμοκρασίες κατά το χειμώνα μέχρι –30 βαθμούς κελσίου και το καλοκαίρι μέχρι 45 βαθμούς κελσίου.

Το κατάλληλο έδαφος για το πεκάν είναι το βαθύ, πυριτιο-ασβεστώδες ή αργιλο-ασβεστώδeς με καλό στράγγισμα. Επισημαίνεται ότι είναι ευαίσθητο και δεν αναπτύσσεται καλά σε πολύ αλκαλικά εδάφη. Το κατάλληλο pΗ για το πεκάν είναι 6-7.

Χρειάζεται μεγάλες ποσότητες νερού και δεν επιτρέπεται να καλλιεργείται σαν ξηρική καλλιέργεια. Τα φυτά που αναπτύσσονται σε γειτνίαση με ρεύματα νερού έχουν μεγάλη επιτυχία. Το πεκάν αντέχει στην υψηλή υγρασία και στην υψηλή ηλεκτρική αγωγιμότητα του εδάφους. Γίνεται να καλλιεργηθεί ακόμη και με υφάλμυρα νερά που έχουν συγκέντρωση μέχρι 3 γραμμάρια χλωριούχου νατρίου ανά λίτρο.

Η πιο δημοφιλής μέθοδος πολλαπλασιασμού του πεκάν είναι ο πολλαπλασιασμός με σπόρους και μετέπειτα ο εμβολιασμός των φυταρίων με τη σωστή ποικιλία. Γίνεται να πραγματοποιηθεί και με μοσχεύματα ή με in vitro καλλιέργεια. Ο εμβολιασμός του πεκάν σε γενικές γραμμές έχει δυσκολίες και πραγματοποιείται με εγκεντρισμό η με ενοφθαλμισμό.

Πριν από την σπορά των καρυδιών, επιβάλλεται να λαμβάνει χώρα η στρωμάτωσή τους σε υγρή άμμο, κατά τον Δεκέμβριο ενώ η σπορά που ακολουθεί πραγματοποιείται μετά από περίπου 2.5 μήνες. Οι αποστάσεις στο φυτώριο είναι σχεδόν 45 εκατοστά επί της γραμμής και περίπου 90 εκατοστά μεταξύ των γραμμών.

Ο εμβολιασμός πραγματοποιείται κατά το δεύτερο έτος, τον Σεπτέμβριο, με τον πλακίτη σε φυτά που είναι εύρωστα. Ο ενοφθαλμισμός πραγματοποιείται τον Μάρτιο-Απρίλιο. Ο ενοφθαλμισμός με βλαστάνοντα οφθαλμό γίνεται να πραγματοποιηθεί εφόσον ο πρώτος εμβολιασμός δεν πραγματοποιηθεί σωστά.

Τα εμβόλια σε γενικές γραμμές λαμβάνονται από το μεσαίο τμήμα της βλάστησης των βλαστών της περασμένης χρονιάς. Το εμβολιασμένο φυτάριο είναι έτοιμο για φύτεμα στην τελική του θέση στον αγρό αφού περάσουν 2 χρόνια μετά τον εμβολιασμό.

Η καλλιέργεια του πεκάν είναι αρκετά απλή εφόσον ο καλλιεργητής προμηθευτεί εμβολιασμένα φυτά με τις σωστές ποικιλίες.

Τα φυτά του πεκάν φυτεύονται σε αποστάσεις 10×10 μέχρι 11×11 μέτρων εξαιτίας του μεγάλου μεγέθους που αναπτύσσουν αλλά και των μεγάλων αναγκών τους στο φώς του ήλιου. Κατά την φύτευση των δενδρυλλίων, εξαιτίας του μεγάλου μάκρους που έχουν οι ρίζες του, επιβάλλεται να ανοίγονται λάκκοι βάθους τουλάχιστον 1.5 μέτρου για να αναπτυχθεί αποτελεσματικά το ριζικό του σύστημα. Κατά την φύτευση πραγματοποιείται μία κύρια λίπανση που εξαρτάται από την χημική ανάλυση του εδάφους που συνέβη προηγουμένως.

Η ανάπτυξη της βλαστήσεως του πεκάν, χωρίζεται σε δύο περιόδους έντονης δραστηριότητας, κατά την άνοιξη και το φθινόπωρο. Η φωσφορο-καλιούχα λίπανση επιβάλλεται να πραγματοποιείται αμέσως μετά την συγκομιδή των καρπών το φθινόπωρο. Ο φωσφόρος και το κάλιο ενσωματώνονται στο έδαφος. Επισημαίνεται ότι το πεκάν χρειάζεται μεγάλες ποσότητες αζώτου. Η αζωτούχος λίπανση πραγματοποιείται σε δύο φάσεις. Η πρώτη φάση συμβαίνει κατά την έκπτυξη των οφθαλμών και η δεύτερη στη καρδιά του καλοκαιριού τον Αύγουστο. Τονίζεται ότι το φυτό του πεκάν είναι ευαίσθητο στην έλλειψη ψευδαργύρου που γίνεται ορατή με τον σχηματισμό ροζέτας στο άκρο του βλαστού.

Στη περίπτωση που υπάρχει πρόβλημα έλλειψης ψευδαργύρου γίνονται ψεκασμοί στα φύλλα με το κατάλληλο σκεύασμα, το οποίο στη προκειμένη περίπτωση είναι ο θειικός ψευδάργυρος.

Όπως ήδη ειπώθηκε χρειάζεται μεγάλες ποσότητες νερού και γι αυτό το λόγο θα πρέπει να ποτίζεται σε ολόκληρη την βλαστική περίοδο. Τις μεγαλύτερες ανάγκες του σε νερό τις έχει τους δύο πρώτους μήνες της βλαστικής του περιόδου αλλά και μετέπειτα κατά την περίοδο που μεγαλώνει ο όγκος των καρυδιών.

Το δέντρο καταλήγει στο τέλος να έχει πυραμιδοειδές σχήμα ή σχήμα όπως το κύπελλο Επιβάλλεται να πραγματοποιείται κλάδεμα καρποφορίας κατά τη χειμερινή σεζόν. Το κλάδεμα αυτό έχει να κάνει με την ανανέωση των βλαστών, την απομάκρυνση των ξηρών βλαστών και το άνοιγμα του εσωτερικού της κόμης του φυτού για να έχει επαρκή αερισμό.

Η συγκομιδή των καρυδιών πραγματοποιείται το φθινόπωρο από τον Σεπτέμβριο μέχρι τον Νοέμβριο αναλόγως με τη ποικιλία. Το βασικό γνώρισμα της ωρίμανσης των καρπών είναι ότι το πράσινο εξωτερικό περίβλημά τους αλλάζει χρώμα και προοδευτικά σχίζεται. Η συγκομιδή γίνεται να πραγματοποιηθεί με μηχανικά μέσα, δηλαδή με δονητές.

Οι αποδόσεις των δέντρων του πεκάν κυμαίνονται από 70 μέχρι 120 κιλά, σε ηλικία 15 ετών, δηλαδή 700 με 1200 κιλά ανά στρέμμα σε καρύδια με τους φλοιούς τους, που γίνεται να δώσουν 250 με 400 κιλά ψίχας ανά στρέμμα. Εκτιμώντας μία τιμή της ψίχας των καρυδιών στα 7 με 10 ευρώ το κιλό, η καλλιέργεια του πεκάν μπορεί να δώσει ένα ακαθάριστο έσοδο που κυμαίνεται από 1500 μέχρι και 4000 ευρώ ανά στρέμμα.

Τέλος, όσον αφορά τις διάφορες ποικιλίες του πεκάν, δύο είναι οι βασικές ποικιλίες του, η Mahan και η Elizabeth.

Η Mahan προέρχεται από τις ΗΠΑ και είναι η ποικιλία που έχει δώσει τις καλύτερες αποδόσεις και για αυτό το λόγο χαρακτηρίζεται ως η περισσότερο εμπορική ποικιλία. Έχει μεγάλα φυλλίδια ,μέτρια έως υψηλή ευρωστία, καθώς και πυκνό φύλλωμα. Ο καρπός της είναι μεγάλος, λίγο πάνω από 40 χιλιοστά μήκος, με μέσο βάρος 7.5 γραμμάρια ανά καρύδι. Ο φλοιός του καρυδιού είναι λεπτός και με εύκολο διαχωρισμό από το εξωτερικό περίβλημα. Η απόδοση του καρυδιού αυτού σε ψίχα κυμαίνεται στο 55%.

Από την άλλη η Elisabeth είναι και αυτή μία ποικιλία εύρωστη που όμως δεν έχει τόσο πυκνό φύλλωμα όσο η Mahan, ούτε το καρύδι της είναι τόσο ογκώδες, διότι φτάνει τα 36 χιλιοστά, παρά το ότι έχει ένα μέσο βάρος καρυδιού που κυμαίνεται στα 8 γραμμάρια. Ο φλοιός του καρυδιού είναι παχύς και έχει ως ένα βαθμό δυσκολία στον αποχωρισμό της ψίχας.

Άλλες ποικιλίες του πεκάν είναι η Gibson, η Devore, η Witte, η Canton, η Carlson 3, κλπ.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη καλλιέργεια του φυτού πεκάν, τους εχθρούς του αλλά και τις ασθένειες που το απειλούν, οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να απευθύνονται στους τοπικούς γεωπόνους της περιοχής τους.