Beli Dud Seme (Morus alba)

Beli dud je visine do 20 metara. Krošnja mu je okrugla, a kora u mladosti žućkasta i glatka, kasnije sivosmeđa i duboko ispucala. Mladi su izbojci goli ili slabo dlakavi, žutosivi, sadrže mlečni sok, kao i lisne peteljke. Pupoljci su široko jajoliki, oko 6 mm veliki, smeđosivi, sa 6 ljusaka. Listovi su naizmenični, široko jajoliki, 6-14 cm dugi, 4-10 cm široki, jednostavni ili ređe sa 2-3 nepotpuno izražena režnja, srcolike osnove. Lisna površina sa gornje strane svetlozelena, a sa donje strane zelenosiva, sa kratkim belim dlačicama duž nerava. Peteljka duža od 2 cm. Muški cvetovi u valjkastim resama i sastavljeni od četvoročlanog perigona i četiri prašnika. Ženski cvet nakon oplodnje daje složen jestiv plod dudinju (murva), koji dozreva krajem juna. Boja ploda varira od bele do ljubičaste.

Beli dud se uzgaja od davnina u srednjoj i južnoj Evropi radi jestivih plodova i radi listova, koji služe kao hrana gusenicama svilene bube. Dud se upotrebljava i za proizvodnju rakije (dudovača). Uzgaja se u drvoredima, živim ogradama, parkovima i baštama. Lako se razmnožava setvom (u proleće), reznicama, poluodrvljenim reznicama (tokom leta), korenovim reznicama i položenicama. Daje obilne izdanke iz panjeva. Dobro podnosi kresanje. U nižim predelima nije osetljiv na mraz, dok na većim visinama trpi od mraza. Dobro podnosi senku. Ima jako razvijen korenov sistem, te je pogodan za vezivanje pokretnih, erozivnih zemljišta.

Značajan je i kao parkovno drvo.